Disini saya
akan sedikit bercerita tentang tokoh idola saya. Bagi Pemeluk agama
Islam pasti tidak mungkin tidak mengenali sosok Nabi Besar Muhammad SAW
yang berasal dari kabilah Quraisy, tepatnya keturunan Hasyim. Ayah beliau adalah Abdullah bin Abdul Muthalib, cucu Hasyim. Ibunda beliau adalah Aminah binti Wahb yang berasal dari keturunan Bani Zuhrah, salah satu kabilah Quraisy.
Setelah beberapa bulan dari wafatnya sang ayah berlalu, Nabi pamungkas para nabi lahir di bulan Rabi’ul Awal,
tahun 571 Masehi di Makkah. Sang ibunda ingin berkunjung ke kerabat
ayahnya di Madinah membawanya pergi ke Madinah. Dalam perjalanan pulang
ke Makkah, ibundanya wafat dan dikebumikan di Abwa`, sebuah daerah yang terletak antara Makkah dan Madinah. Setelah ibunda beliau wafat, secara bergantian, kakek dan paman beliau, Abdul Muthalib dan Abu Thalib memelihara beliau. Pada usia dua puluh lima tahun, beliau menikah dengan Khadijah
yang waktu itu sudah berusia empat puluh tahun. Beliau menjalani hidup
bersamanya selama dua puluh lima tahun hingga ia wafat pada usia enam
puluh lima tahun.
Sejak
masa muda, Nabi Muhammad saw telah dikenal dengan kejujuran, amanat,
kesabaran, ketegaran, dan kedermawanan. Dalam kesabaran dan kerendahan
diri beliau tidak memiliki sekutu dan dalam kemanisan etika beliau tak
tertandingi. Dalam memaafkan, beliau tak ada taranya. Beliau tidak
pernah menyembunyikan keceriaan wajah terhadap para sahabat dan selalu
mencari berita tentang kondisi mereka. Rasa memaafkan beliau sangat
besar.
Pada
usia empat puluh tahun, beliau diutus menjadi nabi oleh Allah. Ia
mewahyukan kepada beliau al-Quran yang seluruh manusia dan jin tidak
mampu untuk menandinginya. Ia menamakan beliau sebagai pamungkas para
nabi dan memujinya karena kemuliaan akhlaknya.
Beliau
hidup di dunia ini selama enam puluh tiga tahun. Kita dapat
mengklasifikasikan usia beliau yang penuh berkah ini dalam tiga
klasifikasi besar:
- Empat puluh tahun pertama hingga pengangkatan menjadi nabi.
- Tiga puluh tahun masa kenabian hingga beliau hijrah ke Madinah.
- Sepuluh tahun pasca hijrah hingga beliau wafat.
Menurut pendapat masyhur, beliau wafat pada hari Senin bulan Shafar 11 Hijriah di Madinah.
Bukti Kenabian Rasulullah saw
Secara global, kenabian seorang nabi dapat diketahui melalui tiga jalan:
- Pengakuan sebagai nabi.
- Kelayakan menjadi nabi.
- Mukjizat.
Hal
yang harus kita ketahui yaitu akhlak beliau yang mulia, tata krama
beliau yang terpuji, perubahan dan revolusi yang beliau cetuskan di
seanterao dunia, khususnya di Hijaz dan jazirah Arab, dan
sabda-sabda beliau yang mulia berkenaan dengan tauhid, sifat-sifat
Allah, hukum halal dan haram, serta nasihat-nasihat beliau telah
membuktikan kelayakan beliau untuk menduduki kursi kenabian, dan setiap
orang yang insaf tidak akan meragukan semua itu.
Dalam satu hadits diterangkan mengenai corak fisik Rasulullah, yaitu:
Anas bin Malik (ra) meriwayatkan:
Rasulullah
saw. bertubuh sedang, bercorak kulit cerah, tidak putih sekali namun
tidak pula hitam benar. Rambut beliau dapat dikatakan lurus dan agak
berombak. Allah Ta’ala mengangkat beliau sebagai Nabi ketika berusia
empat puluh tahun. Sesudah itu beliau sempat tinggal di Mekah selama
tiga belas tahun. Lalu di Madinah selama sepuluh tahun. Allah memanggil
beliau ke hadirat-Nya pada umur enam puluh tiga tahun. Saat itu baru
sedikit saja uban yang tumbuh di rambut dan janggut beliau.
Saya sangat menyukai sosok dari Muhammad SAW. Beliau tidak pernah
menuntut hidup mewah walaupun beliau telah di tinggalkan oleh kedua
orang tuanya. Beliau menjadi pemimpin yang jujur dan sangat di sukai
oleh masyarakat. Akhlak beliau sangatlah patut kita contohkan karena
beliau merupakan figur dari kepribadian yang amat baik.
Beliau sangat taat kepada Tuhannya dan saling menyayangi antar sesamanya
dimana selalu bersikap adil dan ramah tamah. Sehingga orang yang berada
di dekatnya selalu nyaman. Apabila beliau di caci oleh sahabatnya,
beliau selalu sabar dan berdoa.
Beliau sangat mencintai hambanya. Suatu ketika beliau mendengar dari
Jibril bahwa suatu nanti umatnya akan ada yang masuk neraka, maka beliau
langsung jatuh pingsan dengan kepala pada pangkuan Jibril. Ketika
beliau sadar maka beliau selalu menyendiri dan berdoa kepada Allah SWT.
Beliau sangat tidak mengharapkan umatnya masuk neraka. Sehingga beliau
memberikan syafaatnya untuk umatnya di kemudian hari.
